
Ја немам тука книгата за да ставам точни цитати, ама ми текна на еден момент од книгата заради кој и го пишувам овој пост.
Во еден дел, кога зборува за девојчето, Арундати Рој (btw, преубава индијка која има добиено и Букерова награда за оваа книга во 97 г.) употребува една генијална слика - дека нејзините запчиња чекаат да излезат од непцето исто како што зборовите чекаат да излезат од пенкалото...
Книгата е плачечки добра.
No comments:
Post a Comment