Не ја гледам поентата, ама ај.
Правилата, кои нема да ги испочитувам до крај, се:
* земи било каква книга во непосредна близина
* отвори на 123 страница, ако има
* јасно прочитај ги првите 5 реченици кои почнуваат на страната
* следните три, после петте, вкуцај ги на блог
* наведи го насловот и авторот на делото
* тагни следни 5 блогери
„... Но во однос на некои називи образувани со други завршоци, и особено ако се работи за малку познати месности, ова воспоставување на в не е потребно и не се врши. На пример: Крупејца, Кленоец, Букоик. Треба посебно да се забележи дека во нашата литературна практика надвладува употребата на заменската форма тоа; така е и во прилозите во кои таа влегува како составен дел: затоа, потоа, меѓутоа.“
Граматика на македонскиот јазик, Блаже Конески, 1996
Е сега, нема да го исполнам ова во целост затоа што: не се вика било каква, туку: каква било, а плус не знам нови 5 блогери кои би ги тагирала.
5 comments:
Јас го знам како „било каква“ и „каква било“.
Стандардната употреба на нестрандардниот јазик е очигледно поприродна... и не гледам дека лекторирање е секаде потребно...
Глава сечам дека е „каква било“, на биро ми седи Блаже Конески, in case you didn't notice...
Мој блог, мои правила.
Верувам дека „каква било“ е според стандардниот јазик.
... тоа што јас сакам да кажам е дека никој не го зборува стандардниот јазик - тој е конвенција - сите зборуваме на некаков дијалект/сленг или што и да е... и тоа е непосредниот начин на комуникација...
Fight! Fight! :)))
Котле, јасно ми е мене сето тоа, исто како што е јасно дека никој слепо не може да ја следи конвенцијата на нашата граматика. Од друга страна, следењето на тие конвенции е она што овозможува комуникација, иако од нивното деконструирање произлегуваат интересни нешта.
Но, она што сакав да кажам е друго - не треба да се постапува обратно и намерно да не се користат одредени форми кои и не се којзнае колку оддалечени од истата таа конвенција, ниту пак носат некое ново значење. Иако блогот кај нас се смета за неформален медиум, треба да се биде свесен за нашето јазично артикулирање на него и за одговорноста што ја носиш со тоа што имаш блог, сеедно колку луѓе (не) те читаат.
Односно, за мене не е страшно ако во еден, два или пет поста напишеш - било каков (иако и во таков случај ќе те искоригирам, чувствувам обврска за тоа), но страшно е да се формулираат некакви си правила за игра со навидум официјален тон, а несредени до крај.
Post a Comment